Her son bir başlangıçtır

Bir şeyler son bulurken, bir başlangıç bizi bekler. Haziran ayı okullar tatile girer, iş yerleri kapanır. Tatil başlar ve yılbaşı gibi bir son havası olmasa da, yine de bir hüzün barındırır içinde. Aynı sınıfa birdaha gitmezsin, sınıfta kalanlar hariç tabi. Hatta aynı okula da geri dönmezsin belki. Okul bitmiştir iş hayatına atılmak zorunda kalırsın. Haziran böyledir işte, yeni umutlara yelken açarken, bir yandan hüzünlendirir.

Benim taşınmamın da haziran'a denk gelmesi o eskiden bir daha aynı okula gidememe duygusunun benzerini yaşattı.
Mahalleden geçebilirsin, aynı sokaktan da geçersin, ama önünde durmana rağmen birdaha içeri giremezsin. O kapı açılmaz artık. Başkaları alır yerini, onlar girer içeri ve kendi özünü yansıtır yerine gelenler.

Haziran sonu topladım tası tarağı ve boşalttığım evimden son defa veda ettim. Boş odalarda dolaşırken bir başlığın daha sonuna geldik diye iç geçirdim. Yeniliklere hep açık birisiyim ama eskilerden kolay kopuyor anlamına gelmiyor. İlla bir parçamızı geride bırakıyoruz giderken. Geçmişten de yükümüze alıyoruz ve yolumuza devam ediyoruz.

Bir müddet kolilerde kutularda saklı kalacak eşyaları koyduk kuytu bir köşeye ve kolları sıvadık yeni evdeki işlere sarılmak için. Kim bilir bizi hangi yeni hikayeler bekliyor. Neleri ekleyeceğiz yolculuğumuza ve hafızalarımıza. Hedefim okulların açılmasıyla birlikte işleri de bitirmek...

Eylül güzel bir aydır, ne yazın çok sıcağı, ne de kışın soğuğu vardır onda. Cıvıl cıvıl bir ay, tatilin anıları daha beyinlerde, beden dinlenmiş olur. Artık boş durmak istemezsin, başlasın okul veya iş dersin. Hodri meydan ben burdayım sloganları atar için.

Ama daha orada değiliz tabi, şu an koşmadan yürüyoruz ve ağustos ayının tadını çıkarıyoruz. Zaten zaman su gibi akıp gidiyor. Her an'ı kendi zamanında yaşayalım değil mi?

Nerkiz Şahin