İyi ki varsınız
Her çocuğun ilk öğretmeni annesidir. Kısa bir süre sonra baba da devreye girer.
Daha sonra gözümüzden bile sakındığımız o yavrumuzu büyük bir güvenceyle öğretmenine bırakırız. Gönül rahattır.
Biliriz..
O çocuğumuza gözü gibi bakacaktır. Onu sevecektir, anlayacaktır, dinleyecektir ve onun Büyümesini sağlayacaktır.
Ne büyük yürektir o öğretmen ayırmadan sınıf dolusu çocuğa aynı emeği verir. Kavgalarda vicdanlı davranır. Bunu çocuklarına da aşılar. Öğrencisi hastalandığında endişe ile onu düşünür. Geri de kalmasın diye sınıf arkadaşlarından onun derslerini götürmesini ister. Geri kalsın istemez. Çünkü onun gururudur öğrencileri, onun çocuğudur. Doğurmak anne olmak için yetiyor. Dokuz ay karnında taşıyorsun ve kopmayan bir bağ oluşuyor. Öğretmen ise doğurmuyor. Dokuz ay karnında taşımıyor. Yine de ömrünü bu çocuklara bizim çocuklarımıza adıyor. Hiç bir bağ yokmuş gibi görünsede sağlam görünmez iplerle bağlanıyor öğrencilerine. Hayatını onları eğitmeye adıyor. Ve anne kadar baba kadar önemli yer alıyor o küçücük hayatlarda. Onlara insan olmanın yanı sıra hayat'a tutunmayı öğretiyor. Ayaklarının üzerinde durmayı. Sağlam basmayı. Kendine güvenmeyi aşılıyor. Çocuğun kendine inancı kalmadığında bile o çocuğa güvenmekten geri kalmıyor. Yeri gelir sevdirmek için bazı şeyleri, hak ettiğinden fazla not verir. Bazen de tam tersi daha iyi çalışsın diyerek notunu kırar. Bilir ki notları hep yüksek olunca çalışmayacak. Bütün çabası öğrencilerinin çok daha iyi yerlere gelmesi. Onlar meslek sahibi olup iyi para kazandığında öğretmenine vermeyecek maaşını. Onlar mevki sahibi olduğunda bunu öğretmeniyle paylaşmayacak. Hatta onlar belki gün gelip öğretmenini hatırlamayacak. Ama öğretmeni onları hiç unutmayacak. Çıkarsızca sevdiği bu çocuklardan zaten hiç bir şey geri beklemez. Sadece onlar iyi bir insan olsun ister. Bildiklerini öğrendiklerini paylaşsın ister. Ozaman görevini yerine getirmiştir yürekten öğretmen olan.
Çocuklar da haliyle öğretmeniyle tartışacak haksızlığa uğradığını düşünecek. Yer yer nefret bile edecek. Bir an önce okulu terk edip kurtulmak isteyecek. Ama gün gelip geriye baktığında anlayacak. Öğretmeninin kıymetini her geçen günle daha da Fazla anlayacak. Ve yine gün gelecek hayatında iz bırakan öğretmenini başkalarına anlatacak. İşte ozaman öğretmeni istediğine ulaşmıştır.
Bir de öğretmenine aşık olurcasına bağlananlar var tabi. Örnek alan.
Devam etse eğitimine belki doktor olabilirdi, veya mühendis. Bilim adamı veya pilot.
Ama bir tek mesleği seçmek onu mutlu etmeyecek. Bunların hepsini barındıran bir mesleği seçmek onu daha da mutlu edeceği için..
Ne psikolog olmayı seçer ne de eczacı olmayı.
Ne ün ister ne mevki ne de madalya..
Sadece öğretmek ister, sadece eğitmek.
Bir tek kutsal bildiği meslek vardır ondan başka istemez. Bir öğretmenin onu örnek alan öğrencileri oldukça hep yaşayacaktır o öğretmen ve onun için en büyük mutluluk işte budur.
Iyi ki varsınız öğretmenim..
Nerkiz Şahin
Yorum Yazın
Facebook Yorum